We hebben twee taxusbomen op nog geen 2 meter van de keukendeur staan. En op een gegeven moment merkten we dat daar regenmatig een groenling in de top zat te roepen als de kat buiten kwam.
Tot we tot ontdekking kwamen dat boven in de taxus, goed verborgen een nest moest zitten. Niet echt de beste plek om je kroost "rustig" te kunnen groot brengen. Maar al snel wenden ze wel aan de mensen, maar de dieren zorgden toch voor veel sttres. En op een dag? En ja hoor, de eieren waren uitgekomen en het was een af en aan vliegen van vader en moeder. Als je dat een beetje gaat observeren dan is dat zo mooi om te zien. Pa groenling op de top van een andere taxus houdt de wacht en waarschuwt als er onraad in de buurt is. Aanvankelijk vlogen ze aan vanaf de zijkant, dus goed in het zicht.
Maar als snel had moeder een veiliger vluchtroute gevonden, nl. vanaf de achterkant. Ze landde dan eerst in de top en in draaiende bewegingen wipte ze van tak naar tak tot ze voor de ingang van het nest zat. En dan brak er een kakofonie van geluid los. Minstens vijf schreeuwende jongen……
We probeerden zoveel mogelijk de kat binnen te houden. Niet dat hij interesse toonde maar zijn aanwezig heid…. lui liggend op nog geen twee meter van de boom waar het nest in zat, was voor de ouders zo stressvoll dat we ze dat niet aan wilden doen. Dus 's morgens vroeg kreeg de kat een flinke bak eten en werd dan verplaatst naar kantoor waar hij de hele dag lag te slapen.
De hele dag vlogen pa en ma groenling af en aan. En het heeft resultaat gehad. Gisteren is het eerste jong uitgevlogen en nu moeten ze hun aandacht verdelen tussen de jongen die nogm op het nest zitten en het uitgevlogen jong.
De achterblijvers worden steeds "brutaler" en laten zich steeds meer zien. Nou ja… "meer". Met veel geluk zie je af en toe een snaveltje verschijnen en de foto's zijn nog echt wel zoekplaatjes.
En vanmorgen zat een van de jongen parmantig bijna aan de buitenkant naar ons te kijken.
Nog even en dan zullen ook de laatste jongen zijn uitgevlogen. Gelukkig is alles goed gegaan en zijn er weer een aantal jongen groenlingen bijgekomen.
En zo zijn er nog zoveel nestjes in onze tuin. Roodborstjes, merels, spreeuwen, staartmeesjes, boomkruipertjes en nog veel meer….. Een kakofonie van geluiden van heel vroeg 's morgens tot laat in de avond. Nog maar even van genieten want over een paar weken wordt het weer stil in de tuin……
Welkom
Ik hoop dat je met veel plezier zult volgen wat er zoal rondom THE5OAKS te beleven valt.
Over de bewoners: HARRY , maatje van Yvon, opa van Nanne en Noud en YVON, (alweer bijna 20 jaar onafscheidelijk) maatje van Harry, moeder van Robbert en Yvonne, oma van Nanne en Noud. Over Jonze labradorvriend Binq, die alweer 2 jaar ons leven deelt. Over de andere dieren die er waren staan nog veel leuke verhaaltjes te lezen.
Ik schrijf over onze belevenissen, de verbouwing, de leuke en minder leuke dingen die op ons dagelijks pad komen. Over dat het heerlijk wonen is op het Overijsselse platteland.
Groetjes Yvon
donderdag 26 mei 2011
zondag 22 mei 2011
Zentangle stitcherie - affo
Ik ben met een niet te ingewikkeld patroon begonnen en heb ontdekt dat het heel leuk is….
Dus er zullen nog vele volgen en daarna? Daarna ga ik ze in een quiltje verwerken….
Hier nog een detailfoto. In heb ecrustof gebruikt en wil alleen met zwart dmc stitchen. Ik gebruik maar 1 draadje anders wordt de stitcherie te dik en het patroon niet echt mooi.
zaterdag 21 mei 2011
Verdriet
Nee, schrik maar niet. Het gaat niet over mij. Maar over verdriet in het algemeen. In mijn werk kwam ik veel verdriet tegen Maar ook de afgelopen tijd heb ik veel mensen gesproken die verdriet hebben. Veel verdriet. En wat mij het meeste raakte in de gesprekken was het verdriet dat er is als ze merken dat hun verdriet niet wordt erkend. Als ze over hun verdriet niet (meer) mogen praten.
Hieronder een stuk dat ik ergens las. Weet niet meer waar maar het geeft volgens mij heel goed aan hoe er met verdriet wordt (of juist niet wordt) omgegaan. Misschien niet een stuk om te plaatsen op een zonnige dag als vandaag. Maar lees het toch en wie weet als je ooit verdriet tegen komt dat je je dit stuk herinnert.
Pleidooi voor 'Verdriet'
In Van Dale staat verdriet omschreven als :
Zielenleed en hartzeer in het gemoed. Er staat ook dat verdriet weerzin oproept. We willen het dus niet hebben. We willen het dus ook niet zien bij anderen.
Zielenleed en hartzeer in het gemoed. Er staat ook dat verdriet weerzin oproept. We willen het dus niet hebben. We willen het dus ook niet zien bij anderen.
We redeneren het weg, nemen er afstand van, verstikken het met onze goede raad. Omdat we geneigd zijn raad te projecteren met onze eigen ervaringen en hoe ons levensbeeld eruit ziet , zal dat niet goed zijn voor de andere. Want de andere zijn levenservaringen, zijn mogelijkheden, zijn inzichten zijn anders.
We vinden dikwijls al vlug dat het lang genoeg geduurd heeft. Het kon allemaal nog veel erger. We moeten dankbaar zijn voor wat geweest is en naar de toekomst kijken.
Loslaten, dat moet je doen.
Natuurlijk gaat het leven verder. Wat zou het anders kunnen doen. Wat kan een rivier anders doen dan stromen ? En wat is dat voor onzin, naar de toekomst kijken.
Loslaten, dat moet je doen.
Natuurlijk gaat het leven verder. Wat zou het anders kunnen doen. Wat kan een rivier anders doen dan stromen ? En wat is dat voor onzin, naar de toekomst kijken.
Weet je wat mensen , die een dierbaar iemand verloren hebben, zien wanneer ze naar de toekomst kijken ? Ze zien een ondoordringbare mist. Ze ervaren leegte en voelen onzekerheid en angst. En wanneer ze haar durven toelaten, heel veel woede.
En dat beroemde loslatenxe2x80xa6
Hoe doe je dat ? Bestaan daar regels voor ? Vind je de oplossing in boeken of bij de mensen ? Hoeveel tijd vraagt dat ? Of ligt het antwoord besloten in je eigen hart ? Het enige wat je met verdriet kan doen is het erkennen en aanvaarden en voelen. Hoe wreed het ook klinkt, alleen erkend en doorvoeld verdriet kan ooit genezen.
Hoe doe je dat ? Bestaan daar regels voor ? Vind je de oplossing in boeken of bij de mensen ? Hoeveel tijd vraagt dat ? Of ligt het antwoord besloten in je eigen hart ? Het enige wat je met verdriet kan doen is het erkennen en aanvaarden en voelen. Hoe wreed het ook klinkt, alleen erkend en doorvoeld verdriet kan ooit genezen.
Daarom: een pleidooi voor verdriet.
Wanneer we verdriet geen ruimte geven zal het onderduiken en een vermomd bestaan gaan leiden. Verdiet gaat zich verbergen achter lachmasker op, of bedwelmd door alcohol.
Verdriet gaat zich verbergen in schransen en hongeren. in slaapmiddelen of gaat verzinken in cynisme of apathie, in achterdocht of vijandigheid.
Verdriet gaat zich verbergen in schransen en hongeren. in slaapmiddelen of gaat verzinken in cynisme of apathie, in achterdocht of vijandigheid.
Ondergedoken verdriet is gedoemd om eeuwig te leven in donkere kerkers. Het is bijna niet meer te bereiken. Het uit zich veel later in een vermomde vorm van angst, depressie, alcoholxe2x80xa6
Daarom een vurig pleidooi voor het erkennen van verdriet in zijn zuivere vorm, zodat het naast vreugde een volwaardige plaats krijgt in ons leven.
Erkend verdriet mag huilen en namen noemen, mag eindeloos verhalen vertellen, mag deuren sluiten en woedend zijn.
Erkend verdriet kan langzaam oplossen en zal alleen een schaduw achterlaten. En heimwee. En misschien, heel misschien, wordt het leven nadien voller en rijker, wanneer we gaan begrijpen dat verdriet wezenlijk en onontkoombaar deel uitmaakt van de volheid van het leven.
Geen liefde zonder pijn, geen ontmoeting zonder afscheid, zonder duisternis geen sterren, zonder slaap geen ontwaken. Alles is eindig, zo luidt de wet van het leven, ook verdriet is dat. Anders zou het ondraaglijk zijn. Alleen de liefde zal altijd blijven.
Daarom een vurig pleidooi voor het erkennen van verdriet in zijn zuivere vorm, zodat het naast vreugde een volwaardige plaats krijgt in ons leven.
Erkend verdriet mag huilen en namen noemen, mag eindeloos verhalen vertellen, mag deuren sluiten en woedend zijn.
Erkend verdriet kan langzaam oplossen en zal alleen een schaduw achterlaten. En heimwee. En misschien, heel misschien, wordt het leven nadien voller en rijker, wanneer we gaan begrijpen dat verdriet wezenlijk en onontkoombaar deel uitmaakt van de volheid van het leven.
Geen liefde zonder pijn, geen ontmoeting zonder afscheid, zonder duisternis geen sterren, zonder slaap geen ontwaken. Alles is eindig, zo luidt de wet van het leven, ook verdriet is dat. Anders zou het ondraaglijk zijn. Alleen de liefde zal altijd blijven.
dinsdag 10 mei 2011
Quiltvakantie Denemarken - deel 4
Het was alweer donderdag toen de dames van de lokale quiltbee bij ons op bezoek kwamen. Het weer was schitterend zodat we heerlijk buiten op het grote terras de internationale QuiltBEE konden houden. We hadden een paar quilts aan de ballustrade gehangen zodat ze gelijk wisten waar ze moesten zijn.
Het was super gezellig. We hadden een klein buffet gemaakt met zowel Deense als Hollanse lekkernijen.
Daarna begon de show and tell. En er is heel wat geshowed en heel veel informatie is er aan elkaar verteld. We hebben over en weer veel geleerd van elkaars technieken.
Zo leuk om te merken dat in Denemarken de quilters weer heel anders werken dan bij ons. Ze werken daar veel met de engelse paperpiece methode.
Tot slot is er een groeps foto gemaakt. Helaas waren er al een paar deense dames weg omdat gezelligheid geen tijd kende en zij echt naar huis moesten maar een leuke foto is het geworden.
De laatste dag was een dag die iedereen op zijn eigen manier invulde. 's Morgens zijn een paar nog een mooie rit door de omgeving gaan maken. Anderen gingen nog even Ebeltoft in en 's middags hebben we een uitgebreide lunch gemaakt omdat we 's avonds nog naar een quiltwinkeltje wilden en ook daarna nog even naar het strand. Alle foto's staan in het foto album maar 1 wil ik jullie niet onthouden.
En toen brak de dag van vertrek alweer aan. Om kwart voor zeven vertrokken we uit Ebeltoft en om half vier waren we weer thuis. De anderen moesten nog een stuk verder rijden maar aan het begin van de avond was iedereen weel veilig thuis. Fijn want dat maakte de vakantie helemaal een succes. We hebben zo genoten van het land, de fantastische rondleiding van Winnie en alles wat zij verder heeft geregeld om ons quiltverblijf tot een groot succes te maken. En dat dit zeker een vervolg zal hebben dat hadden we voor ons vertrek uit Denemarken al besloten. Er komt zeker nog een keer......
Inmiddels staan veel van de foto's die we gemaakt hebben in een foto album. Het zijn er best veel maar slechts een fractie van wat we die week met z'n allen aan foto's hebben gemaakt. Dus als je wilt meegenieten van alles wat we gedaan en gezien hebben? Klik dan HIER
Hopenlijk heb je een beetje kunnen meegenieten......
zondag 8 mei 2011
Quiltvakantie Denemarken - deel 3
a een rustige , maar produktieve dinsdag lekker thuis zijn we woensdag de hele dag naar Arhus geweest. Onze gids was Winnie die ons door de stad heen loodste. In elke winkel waar we kwamen was zij onze tolk en wat er ook gevraagd werd zij vertaalde het. Geweldig wat hadden we een geweldige gids die dag.
We hebben een quiltwinkel, een wolwinkel en een borduurwinkel bezocht. Wat een schitterende dingen hebben we gezien en gekocht.
In de borduurwinkel zagen we deze wel heel bijzonder geborduurde sloffen.
Tussen de middag hebben we heerlijk gelunched bij "the green corner". Er was zoveel heerlijks dat we echt niet wisten wat te kiezen.
We hebben allemaal ook nog een poosje zelf Arhus kunnen verkennen. En Anica deed dat zo op haar manier.
Het was een geweldig gezellige maar oh zo vermoeiende dag. 'S middags nog heerlijk met elkaar op een terasje iets gedronken en toen was ook deze heerlijke dag weer voorbij.
Wat gaat zo'n vakantie toch snel. Alweer woensdagavond.Tegen zeven uur kwamen we thuis en gelukkig hoefden we niet te kopen. De luchtr was zo uitgebreid geweest dat we met een broodje konden voldoen. Maar dat betekent niet dat er niets meer werd gedaan. Oh nee.....
En ook deze dag werd afgesloten in de kleine uurtjes......
maandag 2 mei 2011
Quiltvakantie Denemarken - deel 2
De aanblik van het huis in het echt was nog mooier dan op de foto's.
Maar voordat de het heerlijke nietsdoen kon beginnen moesten eerst de auto's worden uitgepakt. En dan blijkt pas hoeveel bagage quiltende vakantiegangers met zich meebrengen. Er kwam geen eind aan..
Nadat iedereen haar kamer had betrokken heeft Els een heerlijke maaltijd gekookt en onze eerste maaltijd was super gezellig en heerlijk. En toen kon het pas echt beginnen. Onze quiltvakatie waar we zo lang naar hadden uitgekeken.
We hebben het hier ontzettend naar onze zin. Zaterdagavond tot heel laat genoten van het huis, het uitzicht, het samen zijn en vooral van het niets hoeven. VAKANTIE.
Zondagmiddag hebben we bezoek gehad van Winnie. Winnie is bestuursled van het Deense Quiltesgilde. En ik had contact met haar gezocht om voor te stellen om een gezellige show and tell met Deense quilters te organiseren. En ze heeft ons ook nog een dagje meegenomen naar Arhus. Maar daarover later meer. We hebben ezellig met elkaar kennis gemaakt en afspraken gemaakt voor de dagen dat we gezamelijk iets gaan doen met haar als gids en over de show en tell met de deense quilters. Voor de gastvrijheid en hulp wilden we haar wel iets geven. Er was te weinig tijd geweest om voor haar iets "Quilterigs" te maken maar we hebben een leuke "Hollandse" mand samengesteld. Allemaal hebben we een specifiek Hollands produkt gekocht en samen met het mooie boek van Ann Moonen in een leuke mand gedaan met een bekleding van hollandse stof.
De rest van de dag werd door gebracht in heerlijk "nietsdoen" Nou ja..... nietsdoen kun je het niet noemen er is zo hard gewerkt (door sommigen)
. Op maandag stond een bezoek aan den Lille Laden op het programma. Een quiltwinkel die gehuisvest is in een typisch Deense boederij. Er was niet alleen een winkel maar ook een gallerie en een "cafe". Rond half twaalf kwamen we r aan na een schitterende trip door het landschap rond Silkenborg. Het was zo'n gezellige winkel waar zoveel te zien en te koop was.
We hebben er heerlijk gelunched en het was heerlijk. Porre quiche, heerlijke sallade, stokbrood met echte deense roomboter.
De rest van de dag werd door gebracht in heerlijk "nietsdoen" Nou ja..... nietsdoen kun je het niet noemen er is zo hard gewerkt (door sommigen)
. Op maandag stond een bezoek aan den Lille Laden op het programma. Een quiltwinkel die gehuisvest is in een typisch Deense boederij. Er was niet alleen een winkel maar ook een gallerie en een "cafe". Rond half twaalf kwamen we r aan na een schitterende trip door het landschap rond Silkenborg. Het was zo'n gezellige winkel waar zoveel te zien en te koop was.
We hebben er heerlijk gelunched en het was heerlijk. Porre quiche, heerlijke sallade, stokbrood met echte deense roomboter.
Tot slot nog even met elkaar op de foto.
En dan de aankopen. We weten niet of we het allemaal wel weer in onze auto's krijgen en denken er over om een aanhanger te kopen (staat in ieder geval op het veerlanglijstje van DH). Hier de oogst.
Maar de dag was nog niet voorbij. 's Avonds zijn nog met een paar naar een winkeltje in de buurt van ons vakantiehuis geweest.
En we zagen daar deze tas.
Ook hier zijn weer de nodige leuke hebbendingetjes gekocht en dan zijn we nog niet eens me Winnie op stap geweest.... Het wordt dus toch een aanhanger want de dames willen vrijdag ook nog naar de IKEA!!!!
De avond werd er driftig met het thuisfront geskyped.
En natuurlijk ontbrak bij de koffie het traditionele deense gebak niet.
Als laatste foto ons uitzicht die avond
En morgen? Of vandaag? Dan hebben we een "rustdag...... Mag ook wel want de laatsten gingen vannacht om 5 uur naar bed......
Abonneren op:
Posts (Atom)